Αδέρφια μου Μακεδόνες λυπάμαι πολύ...

Αδέρφια μου Μακεδόνες λυπάμαι πολύ.

Λυπάμαι γιατί τα δάκρυά μου στέγνωσαν και πια το μόνο που μου μένει είναι η διακωμώδηση του πράγματος. Όχι ότι είναι δική μου διάθεση ή πρόθεση (Αποποίηση αλά Ευρωπαϊκά, περίμενε και θα καταλάβεις). Το αντίθετο. Απλά αν προσπαθήσεις να δεις τα πράγματα με λογική, δύο πράγματα μπορεί να συμβούν. Ένα να αρχίσεις να κλαις με λυγμούς, γοερά και βαθείς αναστεναγμούς, (Μάρθα Βούρτση ένα πράγμα) και όπως προείπα, αυτό μου τελείωσε ή να αρχίσεις να μειδιάς αρχικά και μετά ίσως σε πιάσουν και τα γέλια μέχρι να βρεις (όπως κάποιες φορές συνέβαινε όταν έβλεπες Μάρθα Βούρτση) να κοπανήσεις κανά τοίχο, αν δε σου προκύψει κανένας μαλάκας στο μεταξύ (το τελευταίο είδος απαντάτε συχνότερα κι από τους τοίχους τελευταία!).

Η ανωνυμία της ιδιότητας μου, ως συντάκτης του κειμένου, με βοηθά στην περίπτωση αυτή να διασκεδάσω καλύτερα το μυαλό σας αγαπητοί και σεβαστοί αναγνώστες, αν υπάρχετε, αφού θα μείνετε ανεπηρέαστοι από τα πραγματικά μου γνωρίσματα και η φαντασία σας θα ταξιδέψει ελεύθερη, τουλάχιστον αυτή τη φορά. Προσεχώς θα την φυλακίσουν κι αυτή, εννοώ όση σας έχει μείνει (αν διαβάζετε τις μπούρδες μου, σίγουρα σας έχει μείνει).

Πάμε λοιπόν...

Αδέρφια μου Μακεδόνες. Χμ. Εδώ ο εγκέφαλος αρκετών πολιτών σε τουλάχιστον δύο χώρες αρχίζει και βγάζει σε αδιέξοδα. Ποιους Μακεδόνες εννοεί ο ποιητής και τι είδους Μακεδόνας είναι ο ίδιος; Σαφής ασάφεια. Πως λέμε Ευρωπαϊκή Ένωση; Άλλη μια σαφής ασάφεια. Κάπως σαν άλλα μου λεν τα μάτια σου και άλλα η καρδιά σου. Εξευρωπαϊστήκαμε αδέρφια! Μόνο που δε το πήραμε είδηση.

Τελικά η Ευρώπη είναι κάτι σαν τον έρωτα. Ας πούμε αυτό που λέγαμε παλιά, που εμείς οι άνδρες δε μπορούσαμε να καταλάβουμε τις γυναίκες (μεταξύ μας, έχω στήσει αφτί και κάτι τέτοιο λέγανε κι αυτές για μας αν και αντί για την λέξη άνδρες συχνά, για κάποιο λόγο πάντα ασαφή,  χρησιμοποιούσαμε την λέξη γουρούνι); Αν νομίζατε ότι αυτό είναι δύσκολο κάνετε λάθος. Ας πούμε, ως εδώ, πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εσάς νομίζεται ότι είμαι άνδρας. Ανεβαίνουμε πίστα τώρα. Όσοι το πιστεύεται αυτό έτσι αβίαστα και χωρίς βαθύ στοχασμό, σας ενημερώνω ότι δεν ανήκετε ακόμα στην Ευρώπη. Συνεπώς αυτομάτως μπορείτε Ευρωπαϊκά να χαρακτηριστείτε ομοφοβικοί, σοβινιστές, ακόμα και φασίστες, βρε να γιατί σας λένε γουρούνια! Ήταν Ευρωπαίες οι γυναίκες πριν από μας! Μπροστάρισσες πάντα! Καθυστερημένοι (για να μη ξεχνιόμαστε)! Σας έχω θυμώσει; Γέλια υποσχέθηκα όχι νεύρα, αλλά γελάς καλύτερα θυμωμένος, χμ αν δε πετύχεις κανα μαλάκα νωρίτερα όπως είπαμε. Οπότε keep calm and avoid assholes αν θέλεις να γελάσεις μαλάκα!

Εγώ μαλάκας, εσύ μαλάκας!

Άκου φίλε πίθηκε και φάε το βαλανίδι σου. Στην Ευρώπη ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αυτό-προσδιορίζει το φύλλο του. Κοινώς, είμαι αυτό που δηλώνω (κι αυτό από την Ελλάδα το κλέψανε, όχι για να μη λένε ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έχουν προσφέρει τίποτα, γιατί αυτό είναι φρέσκο, της τελευταίας μόλις χιλιετίας). Πάμε παρακάτω. Το ανατομικό φύλλο είναι ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο και προστατεύεται από την GDPR (μάλιστα, όχι παίζουμε). Οπότε φιλαράκο, εγώ, σαν Ευρωπαίος συντάκτης αυτού του κειμένου, γράφω με ύφος πολύ αντρίκειο γιατί έτσι το αισθάνομαι, έτσι μου βγαίνει και είναι και κατοχυρωμένο μου δικαίωμα από την συνθήκη ανθρωπίνων δικαιωμάτων να σέβεσαι και να αποδέχεσαι τον σεξουαλικό μου αυτοπροσδιορισμό! Τι υπάρχει ανάμεσα στα πόδια μου δεν είναι δική σας δουλειά κουτσομπόλες (ξέρω, ξέρω μερικές από σας καμαρώνετε για αυτό που έχετε ανάμεσα στα πόδια σας και άλλες στα κρυφά, κι ας κρέμεται)! Ποιος τρώει βαλανίδια τώρα; Whose your daddy now? (στα Νέο Ελληνο-Ευρωπαϊκά για να καταλαβαίνουν και οι νέοι που μόλις κατέβηκαν από την κλάρα, ή ανέβηκαν, δεν είμαι σίγουρος). Ευρώπη φίλε μου! Political Correctness!

Πλατειάζω, αλλά είναι τόσα, και άλλα τόσα (and then some... πςςςς!).

Αδέρφια μου Μακεδόνες μη ξεχνιόμαστε και αναρωτιέται ο Μπουτάρης, "... καλά αυτή δική μας είναι, άλλα από το βοριά ή από το νοτιά;" Λες και φύσηξε νοτιάς και έγινε Μακεδονία, ξανά φύσηξε κι απλώθηκε μέχρι τα Σκόπια, κάτι σαν ιογενής γαστρεντερίτιδα. Στο μεταξύ, η Ελλάδα πεθαίνει από Η1Ν1. Πφφφ... τι να μας πει εμάς η γαστρεντερίτιδα; This is SPARTA! Πως λέμε ΠΥ... ΠΥ... ΠΎΡΑΥΛΟΣ!!! Θυμάστε...

Όταν κάποιος γράφει και το μόνο που γνωρίζεις είναι ότι είναι Μακεδόνας, από σήμερα θα μπερδεύεσαι, εκτός κι αν είσαι Ευρωπαίος, οπότε το θέμα δεν αξίζει καν να ασχοληθείς. Έχεις άλλα θέματα. Σημαντικά. Υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα στον κόσμο. Ας λύσουμε πρώτα αυτά. Ας πούμε, οι ανησυχίες των νέων για τα εργασιακά. Παράδειγμα, Η Μαρία Μπακοδήμου συζητούσε με τους παίκτες του Power of love σχετικά με τις δουλειές που έχουν κάνει! Και τι είπανε; Τι έχουν κάνει στη ζωή τους αυτά τα ανήσυχα πλάσματα. Οι πιεσμένοι νέοι του σήμερα, οι ηγέτες της Ελλάδας αύριο (όση θα απομείνει μέχρι να λύσουν τα θέματά τους χαλαρά με ένα μεγάλο cappuccino macchiato caramel με καστανή ζάχαρη, κανέλα και σοκολάτα παρακαλώ wow!)

Αμάν!

Το χάσαμε το κορμί πατριώτη και βλέπω να χάνουμε και τα ποδάρια που έμειναν.

Κι επειδή οι λεβέντες οι Κρητίκαροι ήταν από τους λίγους  Έλληνες που πολέμησαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, όταν το επίσημο κράτος της Ελλάδας κύρηττε παράνομο τον αγώνα  (Νομίζετε ότι ξέρετε όλους τους εφιάλτες και μας έχετε πρήξει τα παπάρια με τα μιμίδια σας; Αφού μαζί κοπάνα ήμασταν στο μάθημα της Ιστορίας βρε λαμόγια!), οφείλω μια μικρή αναφορά και σε σας: 

Πολάκης! 

Τι άντρας! Μπρουτάλ! Αρσενικό παλαιάς κοπής! Γρουν! Ω λα λα! (Στα ευρω-ελληνικά το Ω γράφεται Ο. Ετοιμάζεται επέκταση της λιτότητας και στα fonts. Afou stin teliki oi perisoteri grafoun etsi. Glitonis ke to ma8ima tis or8ografias ke to kostos tou daskalou. De katalaba yparxi provlima; - Παιδιά το provlima με v ή με b;)

Να τον χαίρεστε! Να τον χαίρεστε και να τον κάνετε και όσα κοπι-πάστε σας κάνει κέφι. Μπράβο. Μπροστά κι εσείς, Ευρώπη! Και στους γάμους, δε θέλω μαλακίες. Παίξτε και κανα κοπι-πάστε! Όσα σας κάνει κέφι! Κι απάνω στον πεντοζάλη αμόλα και κανά Χιβ! Με το μαλακό όμως τα χιβ, μη πιάσει νοτιάς και μας το φέρει μαζί με τη Σαχάρα και σκεπάσει την Ελλάδα ούλη! Δεν είναι μπαλωθιές.

Αχ δε φυσάει Θεέ μου ένας βαρδάρης να μας πετάξει όλους στη θάλασσα να ξεβρομίσει ο τόπος. Όλους μας! Ουστ από δω! Γουρούνια. Αρσενικά και θηλυκά. Όλους. Κι εμένα μαζί.

Ναι κι εμένα μαζί γιατί είμαι δειλός και παραμένω κρυφός και περίεργος. Πολύ περίεργος.

Περίεργος να δω τη σκηνή που ο θαλασσοπνιγμένος Μακεδόνας θα συναντήσει τη γοργόνα που θα ρωτήσει: "Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;" Για την ακρίβεια θέλω να δω το σενάριο σε δύο εκδόσεις: τη βόρεια και την νότια!

Νότια Πιθανή Έκδοση

Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;

Πω ρε φιλαράκι, τι έφερε ο Βαρδάρης από την Βόρια Μακεδονία και βλέπω γοργόνες; Πως είπατε μαντάμ; Μπορώ να έχω ένα από αυτό που πίνετε κι εσείς;

Βόρια Πιθανή Έκδοση

Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;

Παρακαλά ομιλείστε Μακεδονικά γιατί δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα σας!

Και να σκεφτείς ότι περίμενε 2500 χρόνια για αυτό. Άντε και για να το ομορφύνω, ο πρώτος τη βγάζει γκόμενα (Μη χαίρεσαι, ως γνωστόν η γοργόνα είναι το πιο άχρηστο ον. Ούτε να τη γαμήσεις, ούτε να την τηγανίσεις μπορείς) και ο δεύτερος είναι προστατευόμενη μειονότητα (όχι η γοργόνα, ο Βόρειο-Μακεδόνας) οπότε προκειμένου να μπλέξει μετά η γοργόνα με NATO, ΕΚΤ, ΤΧΣ, ΔΝΤ, τρόικα, μνημόνια, ΜΚΟ, ακτιβιστές, το LGTBQ+, τον George Soros, Capital Controls, την Τουρκική Αρμάδα που ήρθε επίσκεψη στην παρτίδα του μεγάλου ευεργέτη Κεμάλ Ατατούρκ (σιγά μη δεν ερχόσαντε) και δε συμμαζεύεται, του παίρνει μια συστημική μίζα μέσω μιας έκτακτης επιδότησης για νεοφυείς επιχειρήσεις από την ΕΕ και μια πίπα και τον αφήνει ελεύθερο να κάνει δικές του γεωτρήσεις στο Θερμαϊκό αντί να τον πνίξει. 

Αν έφτασες ως εδώ αγαπητέ αναγνώστη είσαι μάλλον έξυπνος άνθρωπος και τώρα ή γελάς ή χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Θα μου πεις τι φταίει ο τοίχος; Ε τι να σου πω βάρα ένα μαλάκα; Δεν είναι πολιτικά ορθό. Το βάρα μια μαλακία όμως είναι. Απελευθερώσου. Προσεχώς και επίδομα. Επίδομα μαλακίας ή μαλάκα. Δε ξέρω. Μήπως πρέπει να συζητηθεί στη βουλή; 

Και θα ζεις, θα ζω, μ' αυτό.

Το χρονικό μιας κρίσης

Από τότε που ξεκίνησε η κρίση ένας σημαντικός αριθμός Ελλήνων μετανάστευσε προς ένα καλύτερο αύριο, ή έστω ένα αύριο, στο εξωτερικό.

Αυτοί τη φορά, οι περισσότεροι που έφυγαν ήταν άνθρωποι της επιστήμης. Κατά πως διαφαίνεται, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας του καθενός έφυγαν οι καλύτεροι.

Ευτυχώς για αυτούς γιατί η κρίση του ωφέλησε.

Βλέπεις, από τότε που ξεκίνησε η κρίση, μια σειρά από Έλληνες της ομογένειας, κυριότερα της φρέσκιας ομογένειας έχουν προβεί σε ένα σημαντικό παγκοσμίως αριθμό σοβαρότατων ανακαλύψεων, η συχνότητα των οποίων είναι σχετικά υπεραυξημένη σε σύγκριση με τα χρόνια πριν την κρίση.

Άνθρωποι, που εδώ θα ήταν, το πιθανότερο, άνεργοι ή θα έκαναν επαγγέλματα άσχετα με το ταλέντο και την κλίση τους, βρήκαν γόνιμο έδαφος αλλού, τις συνθήκες και τις προδιαγραφές, καθώς και την αναγνώριση και καταξίωση για την προσφορά τους στο πεδίο τους. Τέτοιοι άνθρωποι εδώ, χωρίς την αντίστοιχη ψηφορκεντρική διασύνδεση στην Ελλάδα θα είχαν χαθεί και αν δεν ήταν η κρίση, μπορεί  να μην έπαιρναν ποτέ τη θαρραλέα απόδραση να κυνηγήσουν το όνειρό τους, συμβιβαζόμενη στη μετριότητα της προ-κρίσης χώρας μας μα αντάλλαγμα την ομορφιά της και τους δικούς τους ανθρώπους. Δεν είναι εύκολο να ξεριζωθείς κι αν δεν το έχεις ζήσει δε μπορείς να το κρίνεις ελαφρά.

Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν μόνο εγώ σκέφτομαι πως θα ήταν αυτή η χώρα αν έστω για λίγο οι μέτριοι, και προφανώς οι περισσότεροι, σταματούσαν να σκέφτονται μόνο την ευκολία τους και αφήναν τους ικανούς, έστω και για λίγο να σχεδιάσουν ένα μέλλον που βάζει προτεραιότητες για το αύριο του συνόλου. Καυχιόμαστε, για τον φυσικό πλούτο, την ομορφιά, την ιστορία και τους προγόνους μας, μόνο σε μεταφερόμενες, συχνά ανορθόγραφες, δηλώσεις στα κοινωνικά μέσα ή αμπελοφιλοσοφώντας στις καφετέριες αλλά στο τέλος της ημέρα, άνετα θάβουμε τον διπλανό μας, ειδικά αν δε διάγει με τον ίδιο τρόπο με εμάς τον βίο του. Και οι απώτεροι στόχοι μας, ένα μπλουζάκι με ευδιάκριτη μάρκα ακόμα και για τους τυφλούς, το αυτοκίνητο που νομίζουμε ότι ο γείτονας θέλει, και επίδειξη ανώφελης σπατάλης κάποιο βράδυ στα μπουζούκια. Οι βολεμένοι δεν έχουν καμία διάθεση να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, ή γενικά οτιδήποτε και σαμποτάρουν κάθε πρωτοβουλία για πρόοδο προκειμένου να χάσουν έστω και ελάχιστα από τα οφέλη τους. Και σε όποιον δεν αρέσει, η πόρτα ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα. Και στους καλύτερους από εμάς, με ίσως ελάχιστες εξαιρέσεις ο δρόμος αυτής της πόρτας είναι μονόδρομος μαζί με την παραγωγικότητά τους που πάει προς όφελος ξένων οι οποίοι δεν πιστεύουν την τύχη τους αλλά και τη βλακεία μας.

Καμιά φορά σκέφτομαι την Ελλάδα σα μια όμορφη και γόνιμη γυναίκα. Άλλος την αρμέγει, άλλος τη βιάζει χωρίς να σκέφτεται τα παιδιά που σπέρνει πίσω του, άλλος πουλάει το μάτι της και άλλος το νεφρό της. Οι μύες της δεν υπάρχουν πια, έφυγαν οι περισσότεροι με τις μεταναστεύσεις του 50 και 60 και ότι άλλο απέμεινε το υποδούλωσε ή κατέστρεψε η πολιτική γενιά του περίφημου Πολυτεχνείου στη μεταπολίτευση. Το μυαλό της φέβγει τώρα και η άλλωτε όφορφη γυναίκα παραπαίει σα σκιάχτρο αναπολώντας τα περασμένα μεγαλεία. Ξέρεις πια ήμουν εγώ φωνάζει σθεναρά στην Ευρώπη; Κανείς δεν ακούει όμως, κανείς δε θυμάται πια. Ούτε κι εμείς. Οι περισσότεροι από εμάς ούτε που  ξέρυμε καν. Δε βρέθηκε καιρός για γνώση. Ήμασταν όλοι απασχολημένοι στο φαγοπότι. Εθελούσια ή όχι, ένας λαός από κτήνοι κατασπάραζε μεθοδικά ότι υπήρχε μπροστά του κι ακόμα και τώρα γλίφει τα κόκαλά της σαν να μην υπάρχει αύριο χωρίς καμία σκέψη για το τι θα γίνει όταν χαθεί κάθε εκμεταλεύσιμος πόρος. Λες και οι καταθέσεις τους στα παγκάρια των ξένων είναι διασφάλιση για τη γενιά τους ες αεί.

Μου προκαλεί εντύπωση πόσο παράλογο είναι όλο αυτό και πως η μάζα παθητικά αδιαφορεί και συμμετέχει. Συμμετέχει σε ένα κόσμο βρόμικα, χωρίς αξίες, με ρουσφέτια και κλίκες μετριώτητας που παντιέρα του έχει την αγένεια και τη βλακεία της πίστης ότι όλοι ξέρουν όλα για όλα και κανείς τους δεν κάνει λάθος. Και είναι αυτό το αλάθητο που δημιουργεί την παρακμή αλλά και θάβει κάθε ελπίδα για το αύριο.

Κλέφτες

Ένα φίλος πήγε σε ένα εστιατόριο και αντιμετώπισε τη γνωστή νοοτροπία του Έλληνα επιχειρηματία, που θεωρεί υποχρέωση του να κλέψει το κράτος, μη κόβοντας απόδειξη.Φυσικά οι νοοτροπία αυτή καταλύγει στο να κλέβεις όπου και όποτε μπορείς και όποιον μπορείς, γενικά η λογική του εγωκεντρισμού και δεκάρα δε μου καίγεται αν ο άλλος πεθαίνει δίπλα μου. Στο τέλος της ημέρας μπορεί κιόλας να τον χλεβάσω τον κακομοίρη, το μαλάκα που του πήρα τη μπουκιά από το στόμα ακόμα κι όταν δεν την είχα ανάγκη. Κάτι σα σπορ δηλαδή. Σπόρ μιζέριας και κακίας, ωχαδερφισμού καν ναρκισσιστικής μαλακίας χωρίς στόχους και αξίες για ένα καλύτερο αύριο για όλους και πάνω απ' όλα τα παιδιά μας. Κουταρχείο δηλαδή.

Ο φίλος, έντιμος και αξιοπρεπείς κατα τα άλλα πολίτης, μορφωμένος, με τα πτυχία του, τη δουλειά του και την μυζέρια της αντίληψής του για τον κόσμο, θίχθηκε. Αποφάσισε λοιπόν να τιμορήσει τον εν λόγω επιχειρηματία ξεμπροστιάζοντας τον στα κοινωνικά δίκτυα, υποδεικνύοντας του μια σωστότερη συμπεριφορά. Δηλαδή, το ΦΠΑ που έκλεψε από το κράτος να αφαιρεθεί από το λογαριασμό του πελάτη!

Κατάλαβες φίλε μου;. Δε διαφώνισε επί της ουσίας, για την κλοπή. Όχι, απλά θέλησε να υποδείξει ένα νέο είδος λαμόγιου, αυτό που βάζει τον άλλο να κλέψει για την πάρτη του και όλα καλά!

Θα μου πεις, τι νόημα έχει να πληρώνουμε τους φόρους μας σε ένα κράτος κλεφτών; Μάλλον όσο νόημα έχει να διαμαρτυρώμαστε ότι μας κλέβουν. Νομίζω;

Ένα ξέρω, όλοι κλέφτες ήμαστε! Κλέεεεφτες!!!

Μ' ακούς; κι εσύ, κι εσύ, ναι και εσύ! Κανείς δε μπορεί να γλιτώσει. Κλέφτες!!!!

Όξω από δω. Όλοι σας, κι ο φίλος μου μαζί γιατί εγώ μια ζωή πληρώνω, με την ελπίδα να γίνεται  άνθρωποι, να πάρει ανάσα ο τόπος, να πιάσουν τόπο οι κόποι μου, να ζήσουν μια καλύτερη ζωή τα παιδιά μου σε αυτόν τον τόπο τον πανέμορφο και τόσο βασανισμένο από σας λαμόγια!

Κλέφτες. Κλέεεεεφτες!!!

Kizomba

Kizomba!

Ναι καλά διαβάσατε...

Έτσι για αλλαγή!

Kizomba!

Ένας φίλος δημοσιοποίησε ότι χορεύει Kizomba!

Μετά το συρτάκι, τη ζεμπεκιά, το βαλς, το σέικ (μη ξεχνιόμαστε, φσιτ, μπόινκ), μετά τα λάτιν και το must τάνγκο και όχι τανγκό που χόρευαν οι άσχετοι πατεράδες μας, ήρθε η ώρα του Kizomba;!

Κλαίω! Δε παίζεται ο Έλληνας αν και ο φίλος είναι Κύπριος (τουλάχιστον όποτε τον βολεύει).

Μα Kizomba!

Υπάρχει αγορά Kizombaς στην Ελλάδα της κρίσης για να διδάσκετε σε σχολές;

Προφανώς και υπάρχει. Ειδάλλιως που την έμαθε την Kizomba ο φίλος;

Άκου Kizomba!

Βέβαια η φτώχεια θέλει καλοπέραση αλλά το πρώτο που έρχεται στο νου μου εμένα είναι καλή παρέα, κανά κρασάκι και κανά μεζεδάκι. Kizomba!;

Τι είναι η Kizomba λοιπόν. Δεν άντεξα και το έψαξα.

Είναι κάτι σα ψόφια και λίγο ξενέρωτη Λαμπάντα να το πω;

Σα χαδιάρικη αργή ρούμπα σε αργή κίνηση.

Είναι που αισθάνεσαι ότι κάτι θα γίνει αλλά δε γίνεται ποτέ και τελικά η μουσική βαριέται να παίζει.

Οι γυναίκες θα προβαλλόντουσαν καλύτερα αν έβγαζες την Kizombο-μουσική από πίσω και την αντικαταστούσες με ένα τσιφτετέλι.

Για του λόγου το αληθές, ορίστε μια Kizomba!

Όσες και να δείτε, το ίδιο είναι. Τα ρούχα αλλάζουν.

Κι αυτό το όνομα... Kizomba; Μα Kizomba;

Στην Καβάλα δεν υπάρχει κρίση

Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι στην Καβάλα δεν υπάρχει κρίση ειδικά στα τεχνικά επαγγέλματα. Ένα μήνα εδώ αγανάκτησα να προσπαθώ να κάνω τρεις δουλειές.

Δουλειά πρώτη: Συντήρηση κλιματιστικών και επανασύνδεση ρελέ ηλεκτρικού πίνακα από ηλεκτρολόγο/ψυκτικό και γενικώς τα κάνω όλα και συμφέρω (όπως οι περισσότεροι μάστορες). Το ραντεβού κλείστηκε σε 5 μέρες κάποια ώρα το πρωί. Το να σου κλείσουν ραντεβού εδώ συγκεκριμένη ώρα ή έστω μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα ας πούμε 1 με 2 ώρες δεν παίζει. Τυχερός είσαι αν έρθουν την ημέρα που σου είπαν! Τα κλιματιστικά συντηρήθηκαν, το ρελέ όμως απέτυχε λόγω κάποιας διαρροής στο καλοριφέρ. «Ωραία, και τι κάνουμε;» ρωτάω. Ο μάστορας παίρνει περισπούδαστο ύφος και μου λέει: «Θέλει ψάξιμο...». «Ωραία, ξεκίνα». «Α τώρα δε μπορώ, μεσημέριασε και πρέπει να πάω για μπάνιο»!!! Δηλαδή και κρίση να μην υπάρχει, αυτό δε το λες στον πελάτη. Λες ας πούμε έχω άλλο ραντεβού, λες η μάνα μου είναι άρρωστη και θα της πάω φαγάκι στο νοσοκομείο, ότι θες λες αλλά αυτό δε το λες! Νομίζω; «Οκ και πότε μπορείτε να το ψάξετε» του λέω. Θα σε πάρω τηλέφωνο τέλος Αυγούστου να σου πω πότε θα βρω λίγο χρόνο να το δω». Σπάνια καταφέρνω να ανέβω εδώ για τόσο πολύ. Μένω Αθήνα. Μετανάστης αισθάνομαι αλλά δουλειά στο αντικείμενό μου δεν έχει εδώ στον τόπο μου. Έτσι, τα μερεμέτια που σπάνια προλαβαίνουν να γίνουν μέσα σε 2 εβδομάδες στο χρόνο που έρχομαι εδώ και αναβάλλονται για την επόμενη χρονιά και μαζεύονται. Φέτος, με τα χίλια ζόρια κατάφερα να παραμείνω μετά από χρόνια αρκετά εδώ και έλεγα πως θα βγάλω δουλειές. Βέβαια ο Αύγουστος είναι δύσκολος μήνας αφού πολλά επαγγέλματα λείπουν για διακοπές αλλά έλεγα ότι λόγω κρίσης κάτι θα γινόταν. Τρίχες. Ο Αύγουστος τελείωσε και ο ηλεκτρολόγος ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Την περασμένη Πέμπτη εκεί που είχα ξαπλώσει ακούω ένα τακ-τακ στο δωμάτιο. Τρόμαξα. Ψάχνοντας βρήκα ότι το κλιματιστικό του δωματίου έσταζε πάνω στο κρεβάτι. Τον παίρνω τηλέφωνο και του εξηγώ την κατάσταση. «Δεν έχεις μια ατσαλίνα ρε φίλε να την βάλεις στην αποχέτευση; Κάποιο μαμούνι μάλλον θα την φράζει». Του εξηγώ ότι η ατσαλίνα δεν είναι από τα πιο συνηθισμένα οικιακά εργαλεία και του υπενθυμίζω ότι ήταν να με πάρει τηλέφωνο και για την διαρροή. Επίσης του λέω ότι ο Αύγουστος τελείωσε και ότι εγώ πρέπει να επιστρέψω στην δουλειά μου. Τελικά καταλήγουμε να τον πάρω τηλέφωνο την Δευτέρα να του το θυμίσω να έρθει! Ακριβώς έτσι. Ο επαγγελματισμός στο έπακρο του!!!

Δουλειά δεύτερη: Προσπαθώ από την αρχή του Αυγούστου να παραγγείλω ξύλα για το τζάκι. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό. Τον πρώτο ξυλέμπορο τον πήρα κατά της 8μμ. «Παίρνω εκ μέρους του τάδε για μια παραγγελία για ξύλα...». Πριν προλάβω να ολοκληρώσω μου λέει: «Πάρε με αύριο το πρωί μετά τις 11 γιατί έχω μια συζήτηση τώρα.» και μου το κλείνει!!! Ξεπερνάω το σοκ και λέω, δε βαριέσαι, στη πιο όμορφη πόλη του κόσμου είσαι, εστιάσου σ’ αυτό. Την επόμενη τον παίρνω και μου κλείνει τηλεφωνικό ραντεβού την επόμενη εβδομάδα για να μου πει πότε θα έρθει. Όπως θα φαντάζεστε δεν πήρε ποτέ. Τον πήρα εγώ. Θα έρθω την Δευτέρα 8-10 το πρωί δύο εβδομάδες μετά το πρώτο τηλεφώνημα. Την Δευτέρα κατά τις 12 τον πήρα τηλέφωνο να μάθω αν σκοπεύει να έρθει. «Μου χάλασε το φορτηγό και πήγα στο συνεργείο». «Και δε μπορούσες να πάρεις ένα τηλέφωνο να μη με κλείσεις μέσα όλο το πρωί;» ρώτησα αφελώς. «Καλά, καλά το πολύ σε 2 ώρες θα είμαι εκεί». Όταν τελικά έφτασε κοντά στο σπίτι με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι τα δέντρα του δρόμου που οδηγεί στο σπίτι μας έχουν φουντώσει και δε μπορεί να περάσει χωρίς να γρατζουνίσει το φορτηγό (αυτό που είχε μείνει το πρωί) και έφυγε. Ο δεύτερος ξυλέμπορας όταν άκουσε ότι θέλω 1 τόνο ξύλα μου είπε: «Εγώ για κάτω από δύο τόνους δεν βγάζω το φορτηγό!»!!! Ποια ήταν εκείνη η μοντέλα που δε σηκωνόταν από το κρεβάτι της για κάτω από $10000; Συγγενής της θα είναι μάλλον. Μη φανταστείτε ότι το εκεί είναι σε κανά βουνό. Στο Παληό που θεωρείται προάστιο της Καβάλα είναι το σπίτι. Τελικά μου είπε πως είχε κάποιες παραδώσεις προς το τέλος της εβδομάδας στην περιοχή και θα έπαιρνε τηλέφωνο να μου πει. Εννοείται ότι δεν πήρε ποτέ. Ξυλέμπορος νούμερο τρία: Τον πήρα προχτές, μου είπε ευγενικά ότι θα με πάρει σε δύο ώρες από το γραφείο του για να σημειώσει το ραντεβού. Τα ‘χασα και δεν τον πίστεψα. Θαύμα! Με πήρε. Μου είπε ότι θα παραδώσει 1 τόνο την επόμενη μέρα, Σάββατο μεταξύ 12 και 3μμ. Θα με έπαιρνε  τηλέφωνο για την ακριβή ώρα. Κατά τις 12:30 τον πήρα εγώ τηλέφωνο. «Είχατε πει θα με πάρετε να μου πείτε τι ώρα θα έρθετε.» «Δεν ήταν για σήμερα» μου λέει. «Βέβαια για σήμερα ήταν, το έχετε σημειώσει». «Κλείστε και σας παίρνω πίσω». Σκεφτόμουνα ότι δε θα πάρει ποτέ αλλά σε λιγότερο από 5 λεπτά πήρε. «Χίλια συγνώμη, έχετε δίκιο. Το φορτηγό θα είναι εκεί σε μισή ώρα, μπορείτε;» είπε στέλνοντας με ευχάριστα αδιάβαστο για δεύτερη φορά. Ακόμα πιο ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι όντως ήρθε σε περίπου μισή ώρα! Επιτέλους πήραμε ξύλα. Και μόνο για την ευγένεια αλλά και την σχετικά καλή συνεννόηση σε σχέση με τους άλλους τον συστήνω. Καπλάνης 2510833338.

Δουλειά τρίτη: Έχει αποσυγχρονιστεί το τηλεκοντρόλ της γκαραζόπορτας εδώ και τρία χρόνια! Η εταιρία που το τοποθέτησε δίνει άδειες τον Αύγουστο και μέχρι τώρα – τρία χρόνια – δεν καταφέραμε να συγχρονιστούμε με τους συντηρητές οι οποίοι είναι ανεξάρτητοι τεχνικοί και όχι υπάλληλοι. Μια φορά που κατάφερα να φέρω έναν από αυτούς ήταν κλειστή η εταιρία που υποστηρίζει τον μηχανισμό που έχει τοποθετηθεί στη γκαραζόποτρα για να μάθει πως γίνεται ο συγχρονισμός. Ε τώρα να μη κάτσω να σας πω ιστορίες τριών χρόνων. Θα πρέπει να βρω τρόπο να έρθω χειμώνα για να γίνει η δουλειά και αν...

Μικρές δουλειές: Μεσίτης πριν κάποια χρόνια δεν άφηνε το μεσημεριανό του ύπνο για να μου δείξει ένα σπίτι. Αλβανός που θα κλάδευε τα δέντρα δεν άφηνε το μεσημεριανό του ύπνο για να έρθει να δουλέψει. Κλειδαράς δεδηλωμένος ότι λειτουργεί 24 ώρες δεν ήρθε να μου ανοίξει Κυριακή γιατί έπινε τσίπουρα. Μη κλειδωθείς Κυριακή. Έχασες! Τέσσερις σιδεράδες περάσανε για να βρω έναν να μου φτιάξει δύο κάγκελα και μια κατασκευή. Όλοι ερχόντουσαν, δίναν προσφορά που αποδεχόμουν  χωρίς καν παζάρι και εξαφανιζόντουσαν!

Συμπεραίνω ότι στην Καβάλα δεν υπάρχει κρίση. Οι διάφοροι επαγγελματίες ασκούν το επάγγελμα από χόμπι προφανώς. Αυτό που μου την δίνει είναι ότι όλοι, μα όλοι, όταν έρχονται είναι μες την γκρίνια για την κρίση και έχουν και άποψη μάλιστα!!!

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Οι φίλοι μου...

Δεν περιμένω δικαίωση για τις συζητήσεις που έγιναν σχετικά με το σημερινό δημοψήφισμα με τους φίλους μου. Δε μου χρειάζεται άλλωστε και εξάλλου δεν αναφέρομαι στο αποτέλεσμα (το οποίο τώρα που ξεκίνησα να τα γράφω αυτά, ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί). Αναφέρομαι μόνο στην προσπάθειά μου να αποσαφηνίσω και να ερμηνεύσω το τι συνέβαινε όλες αυτές τις μέρες και να εξηγήσω τους πραγματικούς λόγους του δημοψηφίσματος. Για όσους έχουν λίγο μυαλό, όλα αυτά αποσαφηνίζονται πιο εύκολα με τα γεγονότα τον τελευταίων 28 ωρών. Δε λέω ότι οι απόψεις μου ήταν απαραίτητα σωστές. Αυτό κρίνεται ενδεχομένως από την συζήτηση. Όμως οι διαφορετικές απόψεις είναι, πρέπει να είναι σεβαστές. Όμως αυτό που με ενόχλησε, με μάτωσε στην κυριολεξία ήταν ο τρόπος συμπεριφοράς κάποιων εξ αυτών με τους οποίους δεν υπήρχε σύγκλιση σκέψεων ανεξάρτητα της έλλειψης επιχειρημάτων ή όχι. Ανακαλώντας όμως αυτές τις συγκεκριμένες συζητήσεις διακρίνω έναν κοινό παρονομαστή. Όλες είχαν επιχειρήματα τύπου "Διαφωνώ γιατί ο τάδε ή η τηλεόραση είπε αυτό ή το άλλο" ενώ κάποιοι από την αρχή της συζήτησης ήταν παντελώς κλειστοί στο να μου επιτρέψουν να επιχειρηματολογήσω υπέρ των απόψεών μου ή ακόμα και να τις αναφέρουν. Κανείς εξ αυτών δεν είχε διάθεση να ακούσει στοιχεία ή να ερευνήσει αποδείξεις ή έστω να δόση ευκαιρία στην κοινή λογική, αν υπήρχε η παραμικρή υπόνοια ότι θα οδηγούσε σε διαφορετική όψη των πραγμάτων από εκείνη που είχαν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Λες και δεν ήθελαν να ανατραπεί η άποψή τους. Δε μπορώ να καταλήξω αν πρόκειται περί υπέρμετρου εγωισμού, βλακείας ή φόβου που τόσο περίτεχνα μεθοδεύτηκε αυτή την περίοδο. Πιθανότατα συνδυασμός όλων.

Όπως και να 'χει, η όλη διαδικασία φίμωσης και ύβρεως από ανθρώπους που θεωρούσα δικούς μου με προβλημάτισε και με πλήγωσε βαθιά. Λυπάμαι γιατί αισθάνομαι ότι προδώσατε την αγάπη μου.

Σε αυτούς τους φίλους έχω να πω να κάνουν, αν το αντέχουν, λίγη αυτοκριτική. Όχι γιατί διαφώνησαν μαζί μου. Αλλά για τον τρόπο που εξέφρασαν τη διαφωνία τους. Για τον τρόπο που σκέφτονται. Για τις αξίες τους αν υπάρχουν ακόμα. Για το παράδειγμα που δείχνουν στα παιδιά τους όσοι έχουν. Για την πατρίδα και το πως την φαντάζονται τώρα και στο μέλλον. Να σκεφτούν χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους κόμματα και κομματάρχες, χάρες και ρουσφέτια. Χωρίς ραγιαδισμό. Χωρίς φόβο. Να στηριχθούν στα πόδια τους. Και όσοι έχουν ξεχάσει πως γίνεται αυτό, καλά θα κάνουν, τουλάχιστον, να αναθεωρήσουν τη σκέψη τους και τους τρόπους τους για τους φίλους και τη φιλία;

Τέλος, τώρα, καθώς το αποτέλεσμα διαμορφώνεται, δεν υπάρχουν χαμένοι και νικητές και αυτό το λέω για αυτούς που μαζεύονται στο σύνταγμα για να πανηγυρίσουν. Τι να πανηγυρίσουν; Έλυσε κανείς το οικονομικό του πρόβλημα; Άλλαξε η ζωή μας ξαφνικά και δεν το πήρα είδηση; Τα πράγματα είναι εξ ίσου δύσκολα και επικίνδυνα όπως ήταν το πρωί και υπάρχει δύσκολη διαδρομή που ακόμα πρέπει να διανυθεί. Ανεξάρτητα από τι υποστήριξε ο καθένας, η πατρίδα τώρα έχει ανάγκη από συσπείρωση και ενότητα και θα είχε ούτως ή άλλως, ακόμα και αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό. Η δημοκρατία αποφάσισε και ο λαός τουλάχιστον πρέπει να υποστηρίξει την απόφαση αυτή ανεξάρτητα απόψεων. Αρκετά υποφέραμε από τη διχόνοια και την πόλωση. Κλείνοντας, λέω σε όλους μας, και σε έμενα, ότι οι συμπεριφορές και οι αποφάσεις επισύρουν ευθύνες που είναι αποκλειστικά δικές μας. Το να τα φορτώνουμε στους άλλους ή να το παίζουμε παραπλανημένοι από τηλεοράσεις, κόμματα, ή τον πομπώδη γείτονα με άποψη πλέον δεν είναι αρκετό. Όταν κάνεις λάθος, για οποιονδήποτε λόγο, ΕΣΥ, ΕΓΩ έκανες, έκανα το λάθος. Εγώ αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, και αν στεναχώρησα κάποιους, ακόμα και με αυτό μου το μήνυμα, ζητώ συγνώμη.

Ενα ενα βγαίνουν στη φόρα: Το χρυσό συμβόλαιο του Άδωνι με τους Γερμανούς!

Ιούλιος 4, 2015

Γερή «μπάζα» φαίνεται πως έκαναν οι Γερμανοί εμπειρογνώμονες και Task Force, από τις αλλαγές στον ΕΟΠΥΥ και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας! 

Ο νέος υπουργός Υγείας, Παναγιώτης Κουρουμπλής, υπέστη σοκ με τις συμφωνίες που έχει υπογράψει ο «εκλεκτός» του Αντώνη Σαμαρά, Άδωνις Γεωργιάδης. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Δ. Ευθυμιάδου στο  medispin.blogspot.gr, η περίφημη Task Force, όχι μόνο αλώνιζε στην Ελλάδα, δίνοντας καταστροφικές εντολές για τη δημόσια υγεία, αλλά έκανε και «χρυσές» δουλειές μέσω των αλλαγών στον ΕΟΠΥΥ και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ). Το «χρυσό» deal με την Task Force για την εκπόνηση μελετών για τις αλλαγές που θα έπρεπε να γίνουν στην ΠΦΥ και στον ΕΟΠΥΥ, υπέγραψε ο πρώην υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, κατά τη διάρκεια της θητείας του. 

Να σημειωθεί ότι ο Άδωνις, την περίοδο εκείνη και μετά τις τότε αποκαλύψεις για το χρυσό συμβόλαιο με τους Γερμανούς από την «Ελευθεροτυπία», εμφανίστηκε μαινόμενος κατά της εφημερίδας, λέγοντας πως πρόκειται για ανοικτό διαγωνισμό, σύμφωνα με τον οποίο, όποιος κερδίσει και εργαστεί για την ανασυγκρότηση του συστήματος θα εισπράξει και τα χρήματα. Η αλήθεια φυσικά καμία σχέση δεν έχει με τα λεγόμενα του τότε υπουργού, καθώς η συμφωνία είχε ήδη κλειστεί και το… ρευστό, είχε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Τώρα βέβαια, άπαντες μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, τόσο για τους «ύμνους» του Άδωνι υπέρ των τροϊκανών, όσο και για την ιδιαίτερη… συμπάθεια που έτρεφαν οι υπάλληλοι της τρόικας στο πρόσωπό του.

Η νέα ηγεσία του υπουργείου Υγείας δεν βρήκε στα συρτάρια του υπουργείου κανένα σχέδιο δια χειρός Γερμανών και ελάχιστες πρόχειρες μελέτες. Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής αναφέρει πως αυτά που δόθηκαν θα μπορούσαμε απλά ως χώρα να τα ζητήσουμε δωρεάν από τη Γερμανική κυβέρνηση και να μας τα δώσει. Ο υπουργός Υγείας είναι ιδιαίτερα εξαγριωμένος με την υπόθεση, έχοντας τονίσει σε στενούς του συνεργάτες, πως «οι Γερμανοί μας δανείζουν και μας τα ξαναπαίρνουν πίσω μέσω τέτοιων συμβολαίων».

Στο έγγραφο που υπέγραφε ο τότε γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας Πελοπίδας Καλλίρης, είχε αποφασισθεί σε πρώτη φάση για το έργο της ΠΦΥ και του νέου ΕΟΠΥΥ να διατεθεί 1 εκατ. ευρώ, ενώ συνολικά για την τεχνική υποστήριξη των Γερμανών εμπειρογνωμόνων θα δίνονταν 4,5 εκατ. ευρώ! Άλλα 10 εκατ. είχε αποφασιστεί να διοχετευθούν στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Υγεία εν δράσει», πρόγραμμα που ήταν υπό τον έλεγχο Γερμανών ειδικών με επικεφαλής τον Χ.Ράιχενμπαχ.

Με βάση την απόφαση που είχε ληφθεί, τα μέλη της Task Force θα αναλάμβαναν τη «διοικητική και τεχνική υποστήριξη της Διεύθυνσης ΠΦΥ του Υ.Υ. στο πλαίσιο της υλοποίησης/εφαρμογής των τιθέμενων στόχων στο πρόγραμμα του Κυβερνητικού Εργου, καθώς και των προτεινόμενων δράσεων στο πρόγραμμα Health in Action. Το έργο προωθείται υπό τις ανωτέρω αυστηρές προϋποθέσεις και έχει διάρκεια 24 μήνες».

Δεν είναι τυχαίο ότι επί πρωθυπουργίας Σαμαρά, η Άνγκελα Μέρκελ, και τις δύο φορές που επισκέφτηκε τη χώρα μας, είχε επισημάνει τη στενή συνεργασία Γερμανίας - Ελλάδας στους τομείς της Υγείας και της διαχείρισης απορριμμάτων.  

Οι αποκαλύψεις θα αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας, καθώς η ηγεσία του υπουργείου Υγείας είναι αποφασισμένη να στείλει όλους τους φακέλους στη Βουλή και στη Δικαιοσύνη, ενώ σύμφωνα με το ρεπορτάζ, υπάρχουν και άλλες παράδοξες περιπτώσεις.

Πηγή